Samenwerken in lastige tijden
Leon Wijnker technisch manager Rijkswaterstaat
Het is een van de grootste projecten van Rijkswaterstaat, de vernieuwing van knooppunt Hoevelaken. ’Een project met de nodige uitdagingen dat flinke klappen heeft opgelopen, maar waar de samenwerking tot het eind toe enorm sterk is geweest’, aldus Leon Wijnker, technisch manager bij Rijkswaterstaat. ‘Door de stikstofproblematiek loopt het project vertraging op. De flexibiliteit en het incasseringsvermogen van alle projectmedewerkers hebben er in elk geval toe bijgedragen dat we in deze storm zijn blijven staan. Echt bewonderenswaardig hoe iedereen zijn schouders eronder is blijven zetten!’
Uitdagingen
‘Samenwerken in lastige tijden’ zou de slogan kunnen zijn voor dit project. Want lastig was het zeker. Allereerst is het project zelf een hele uitdaging. Het klaverblad bij Hoevelaken wordt getransformeerd tot een komconstructie met hoger gelegen op- en afritten en rechtdoor lopende snelwegen. Wijnker: ‘Het is vooral een gigantisch groot project met een flink aantal complexe kunstwerken én we willen de reconstructie veilig uitvoeren met zo min mogelijk hinder voor het wegverkeer. Dat is heel complex qua bouwfasering. Neem het kunstwerk op de kruising met de Amersfoortsestraatweg bij Hoevelaken. Hier komen allerlei regionale en lokale verkeersstromen samen. Het viaduct moet flink verbreed worden, vlak ernaast ligt een rijksmonument, er komt een fietstunnel… dit is een project ‘an sich’. Verder op de A1 werken we aan de brug bij station Hoevelaken waardoor we samen met ProRail een ontwerpopgave hebben. En dan is er de Danzigtunnel aan de westkant van het knooppunt, een ingebrachte wens van gemeente Amersfoort, die gebouwd wordt naast een bedrijf met trillinggevoelige apparatuur. Uitdagingen genoeg!’
Veranderende rollen
Bij de start van het project was Movares gevraagd voor ondersteuning bij het technisch management van het contract. Rob Termaat, omgevingsmanager bij Rijkswaterstaat: ‘Gedurende het project is daar naast alle ingenieursdiensten ook ondersteuning bij het omgevingsmanagement bijgekomen. Eerst kabels en leidingen, daarna ook de conditionering en het stakeholdermanagement. Al met al ontstond zo een nauwe samenwerking tussen Rijkswaterstaat en Movares.’ Nadat het contract met de aannemerscombinatie ontbonden werd - Rijkswaterstaat en het consortium konden het niet eens worden over de financiële risico's - veranderden de rollen. Movares is gevraagd - naast de lopende taken - ook met Rijkswaterstaat het nieuwe realisatiecontract op te stellen. Termaat: ‘Hiervoor was veel contact nodig met omgevingspartijen en stakeholders. Movares en Rijkswaterstaat zijn hierin heel goed samen opgetrokken.’
Rob Termaat, omgevingsmanager Rijkswaterstaat
Stikstofproblematiek
In januari 2021 besliste de Raad van State dat het grote wegenproject ViA15 bij Nijmegen pas uitgevoerd mag worden als er duidelijkheid is over de stikstofneerslag. Dit raakt vele projecten en zo ook project Knooppunt Hoevelaken. Wijnker: ‘Na een paar maanden werd duidelijk dat doorgaan met de contractvoorbereiding niet zinvol was. Dat was een flinke domper. Gezamenlijk hebben we deze fase afgehecht en werd het contract met Movares afgebouwd. In de tussentijd heeft Movares een groot archeologisch onderzoek uitgevoerd. Het is nu wachten op de uitspraak van de Raad van State over de A15. Als de methodiek daar werkt, kan die ook binnen ons project toegepast worden.’ Termaat: ‘Het voelt als een enorme tanker die nu aan de ketting ligt. Als we kunnen starten met de contractvoorbereiding, zullen we weer een ingenieursbureau inschakelen om ons te helpen. Wanneer, dat is nu nog onduidelijk, maar we gaan door. Het was een realisatieproject, daarna moesten we een stap achteruit naar de contractvoorbereiding en inmiddels zitten we terug in de planstudiefase. Dat moet weer de andere kant op.’
Samen klappen opvangen
Termaat: ‘De relatie met Movares was goed, maar hoe ga je om met elkaar als er tegenslagen zijn? Het mooie was: elke keer als we een tegenslag hadden, hadden we die ook met z’n allen. Als er een goede, open en transparante sfeer is, kun je ook samen de klappen opvangen. We zagen deze hobbels aankomen, het was voor niemand een verassing. We hadden drie maanden de tijd om het dossier netjes af te ronden en gedurende die tijd is niemand eerder vertrokken. Iedereen voelde zich verantwoordelijk om zijn of haar stukje af te ronden en ‘in de koelkast’ te leggen.’ Ook Wijnker blijft positief. ‘We hadden een groot team met mensen van Rijkswaterstaat, Movares, inhuur en zzp’ers, maar het voelde echt als één team. Lange tijd wist ik niet eens wie van welk bedrijf was. De grootste assets van ons team waren de deskundigheid, het één team zijn ongeacht de bloedgroepen en het incasseringsvermogen om na elke klap toch weer de motivatie te vinden om door te gaan. Willen we de regio een prettige leefomgeving bieden, dan moeten we daar ook echt aan de slag om de doorstroming te verbeteren en het sluipverkeer te verminderen.’